Próba wybiegu

Celem próby wybiegu jest określenie oporów mechanizmów jezdnych samochodu i oporów powietrza.

Na poziomym odcinku drogi pojazd rozpędza się odpowiednio, po czym wyłącza się bieg przerzucając dźwignie zmiany biegów w położenie neutralne.

Z odpowiednią prędkością należy przejechachać przez punkt kontrolny.

Za tym punktem pojazd powinien się swobodnie toczyć, aż do zatrzymania.

Miarą wybiegu jest odległość pomiędzy punktem kontolnym, a miejscem zatrzymania.

Próba wybiegu w obecnych czasach elektroniki i świetnie wyposażonych hamowni wydaje się mało potrzebna, ale jest często wykorzystywana przy badaniu oporów toczenia opon.

Próbę taką wykonuje się używając tego samego pojazdu, na różnych kompletach opon, mierząc odległość do zatrzymania pojazdu.

Im odległość większa tym wynik jest lepszy, ale należy pamiętać, że w samochodach osobowych wpływ oporów toczenia opon ma minimalny wpływ na zużycie paliwa.

Opory toczenia mają przebieg praktycznie liniowy, natomiast opór powietrza wzrasta z kwadratem prędkości. Powyżej 50 km/h opory toczenia są znikome w porównaniu do oporów powietrza.