Polski podręcznik AutoTURN

Węzły tego typu stosuje się w połączeniach dwóch autostrad, lub ważnych dróg o dużym natężeniu ruchu.

Tego typu węzłów nie powinno się projektować jako węzeł gruszka lub węzła trąbka, ponieważ służą one do połączenia drogi wysokiej klasy z drogami lokalnymi.

Węzły kierunkowe typu T zapewniają możliwość płynnego przejechania przez węzeł przy minimalnym zminiejszeniu prędkości.

Przykładowe węzły kierunkowe typu T pokazano na rysunku poniżej.

Książka będąca pracą zbiorową pod redakcją prof. dr hab. inż. Ryszarda Krystka.

www.wkl.com.pl

Jest to węzeł symetryczny względem punkty środkowego. Należy do węzłów grupy A.

Największą zaletą węzła wiatrak jest możliwość bezpośredniego skrętu w prawo, oraz półbezpośredniego w lewo.

Wady rozwiązania węzła wiatrak:

• konieczność budowy od 5 do 8 wiaduktów w zależności od wariantu (w przypadku węzła koniczyna wystarczy 1 wiadukt),
• przy 5 wiaduktach występują duże pochylenia podłużne i małe promienie łuków dla pojazdów skręcających w lewo, co wynika z konieczności pokonania różnicy poziomów pomiędzy wiaduktem centralnym i wiaduktem łącznic,
• brak możliwości zawrócenia na węźle.

Węzeł turbina należy do węzłów grupy A.

Jest to węzeł symetryczny względem centralnego punktu.

Konstrukcja takiego węzła jest nieco zbliżona do węzła wiatrak, jednak względem "wiatraka" posiadna następujące zalety:

• znacznie większe promienie łuku łącznic co nie wymaga zminiejszania prędkości,
• nie trzeba na krótkiej odległości pokonywać znacznej różnicy wzniesień.

Wady tekiego rozwiązania będą podobne jak węzła wiatrak:

• brak możliwości zawrócenia na węźle,
• konieczność budowy 5 wiaduktów (węzeł koniczyna tylko 1).

Węzeł trzypoziomowy z rondem należy do węzłów grupy A.

Stosuje się go wtedy, gdy do skrzyżowania dróg ważnych (np. dwie przecinające się autostrady) chcemy podłączyć mniej ważne drogi.

Zalety węzła z rondem:

• na drodze głównej istnieje tylko jeden zjazd i jeden wjazd, co znacznie zwiększa bezpieczeństwo,
• można zawrócić na węźle,
• do istniejącego ronda możemy podłączyć mniejsze drogi boczne, których liczba jest limitowana tylko rozmiarami ronda,
• prostota konstrukcji - jedna droga główna biegnie w wykopie, na poziomie terenu znajduje się rondo, nad którym znajduje się druga droga główna.

Węzły trójwlotowe są stosowane w miejscach, w których do jednej drogi dochodzi druga pod kątem prostym lub zbliżonym.

Węzeł trójwlotowy grupy A (w sensie punkty kolizji) musi zapewniać połączenia bezkolizyjne we wszystkich kierunkach.

Do węzłów trójwlotowych możemy zaliczyć: węzeł trąbka, węzeł gruszka, węzły kierunkowe typu T, Y.

Podstawowy typ węzła drogowego przy połączeniu teowym umożliwiający połączenie bezkolizyjne (węzeł grupy A) drogi podrzędnej z drogą wyższego rzędu.

Występuje ona w dwóch odmianach: trąbka lewa i trąbka prawa w zależności od strony po której leży pętla.

Wybór odmiany trąbki determinuje kierunek podejścia drogi podrzędnej, natomiast w przypadku kąta zbliżonego do prostego decyduje natężenie ruchu.

Z punktu widzenia bezpieczeństwa bezpieczniejsza jest trąbka lewa, choć głównym problemem tego typu rozwiązania jest zawsze zbyt duża prędkość pojazdów skręcających w lewo przy jednocześnych łukach o małych promieniach i konieczności skrętu o 270°. Jeśli pojazd "wypadnie" z łuku to może zderzyć się z pojazdem jadącym z naprzeciwka.

Zapewnia wszystkim bardzo dobre warunki jazdy wszystkim pojazdom, także i tym, którzy skręcają w lewo.

Łącznice do skrętu w lewo nie okrążają punktu środkowego węzła, uzyskujemy więc dosyć duże promienie łuków.

Do wad można zaliczyć:

• konieczność budowy 3 poziomowego wiaduktu lub kilku niezależnych estakad,
• w centralnym punkcie skrzyżowania trzeba tworzyć olbrzymie konstrukcje wsporcze, które często nie przystają do innej okolicznej zabudowy.

Węzeł typu koniczyna należy do węzłów grupy A (jeśli chodzi o punkty kolizji).

Zalety węzła typu koniczyna:

• w większości przypadków wystarczy jedynie jeden wiadukt (w przypadku węzła wiatrak potrzeba od 5 do 8 wiaduktów),
• prosta konstrukcja,
• możliwość zawrócenia na węźle,
• możliwość budowy węzła etapami.

Wady węzła typu koniczyna:

• tendencja do blokowania ruchu na łącznicach pętlowych,
• pogorszenie bezpieczeństwa dla pojazdów jadących ma wprost, ponieważ na prawym pasie przeplatają się pojazdy skręcające w prawo i wjeżdzające na ten pas,
• skręt w lewo wymaga obrotu o 270° na łuku, który przeważnie ma mały promień,
• kiepska widoczność dla pojazdów wjeżdzających z łącznicy pętlowej na jezdnię główną.

Poniżej pokazano typową koniczynę.

Węzły cztwerowlotowe typu karo należą do węzłów typu B.

Buduje się je w celu połączenia dróg wyższego rzędu z drogami podrzędnymi, na których dopuszcza się punkty kolzji.

Zalety węzła typu karo:

• mniejsze zużycie terenu niż w przypadku węzła koniczyna,
• bezpieczeństwo na drodze głównej nie ulega pogorszeniu (identyczne jak w węźle grupy A),
• niższe koszty budowy niż w przypadku węzła grupy A,
• jedenj wjazd i jeden zjazd z drogi głównej (zjazdy są oddzielone od siebie),
• możliwość zawrócenia na węźle,
• zjazd z drogi głównej może odbywać się prełnej prędkości (niewielki kąt odchodzenia łącznicy),

Wady węzła typu karo:

• skrzyżowanie łącznic z drogą podrzędną może spowodować tworzenie "korków", więc zastosowanie węzła tego typu można dopuścić tylko do pewnego natężenia ruchu. Jako górną granicę zwykle przyjmuje się od 500÷800 pojazdów na godzinę.
• możliwość wjechania "pod prąd" jeśli źle (za szybko) skręcimy na łącznicy.

Należy do węzłów grupy A.

Węzeł gruszka podobnie jak węzeł trąbka może być prawy lub lewy.

Konstrukcja węzła wymaga budowy dwóch wiaduktów, ale sam węzeł (układ łącznic) można rozwiązać na różne sposoby.

Węzeł gruszka sprawdza się w miejscach, o trudnych warunkach terenowych, oraz konieczności połączenia z drogami lokalnymi.

Węzeł drogowy jest konstrukcją inżynierską, umożliwiającą bezkolizyjne przecięcie lub rozwidlenie dwóch, lub więcej dróg z zapewnieniem możliwości połączeń między nimi za pomocą łącznic lub też umożliwiającą bezkolizyjne włączenie i wyłączenie, ewentualnie przecięcie bez połączeń.

Klasyfikacja węzłów nie jest ujednolicona, na świecie istnieje kilka standardów (np. niemiecka wg. Krassera, angielska według TD-1986, amerykańska według AASHTO-1990).

Narzędzie umożliwia usunięcie dodatkowego rysunku pojazdu na istniejącej trajektorii jazdy.

Tutaj możemy ustawić wygląd rysunku, np. kolor i rodzaj linii konturowych obwiedni trajektorii pojazdu.

W tym oknie możemy ustawić podstawowe parametry pracy nakładki, np.: jednostki, licencja itp.